Kara deliklerin varlığına ilişkin teoriler, Albert Einstein’in 1915 yılında özel görelilik teorisini geliştirmesinden sonra ortaya atılmaya başlanmıştır. Einstein, uzay ve zamanın tek bir yapı olarak ele alınması gerektiğini öne sürmüştü ve bu teori, evrenin yapısının anlaşılmasında önemli bir adım olmuştu.
Kara deliklerin varlığına ilişkin ilk teori, 1783 yılında İngiliz matematikçi John Michell tarafından öne sürülmüştür. Michell, çok yoğun bir kütle tarafından çekilen ışık dahil her şeyin kendisine doğru çekildiğini öne sürmüştü. Ancak, o dönemlerde bu teoriye dair deneysel bir kanıt bulunmuyordu.
Daha sonra, 20. yüzyılın başlarında Einstein’in özel görelilik teorisi ile birlikte, kara deliklerin varlığına ilişkin teoriler daha da geliştirildi. Ancak, kara deliklerin varlığına ilişkin ilk doğrudan kanıt, 1960’larda Rus astrofizikçi Yakov Borisovich Zel’dovich ve İngiliz matematikçi ve astrofizikçi Roy Kerr tarafından yapılan matematiksel çalışmalar sonucu elde edilmiştir.
Sonuç olarak, kara delik teorileri, Albert Einstein’in 1915 yılında özel görelilik teorisini geliştirmesinden sonra ortaya atılmaya başlanmıştır. İlk kara delik teorisi, 1783 yılında İngiliz matematikçi John Michell tarafından öne sürülmüştür. Ancak, kara deliklerin varlığına ilişkin ilk doğrudan kanıt, 1960’larda Rus astrofizikçi Yakov Borisovich Zel’dovich ve İngiliz matematikçi ve astrofizikçi Roy Kerr tarafından yapılan matematiksel çalışmalar sonucu elde edilmiştir.