Özlem Sözleri 2023 (Yeni 106 Söz)

Sosyal medyada paylaşılan tüm Özlem sözlerini sizler için didik didik ettik. Facebook, Twitter, Instagram, Tik Tok ve YouTube’da Özlem ile ilgili duygusal, mutlu, hüzünlü, kısa, özlü, huzurlu, romantik ve anlamlı en güzel sözleri toplayıp bu sayfada maddeler halinde listeliyoruz…

En Etkileyici ve En Anlamlı Özlem Sözleri:

Al aklım gibi hissimi… Al çünkü çok özlüyorum.
Bir şarkıyı başa sarıp tekrar tekrar dinliyorsan, başa sardığı şey şarkı değil özlemindir.
Her yıldırım düştüğünde, şimşekler çaktığında, korktuğunu bildiğim, yanında olamadığım, sarılamadığım sevgilimi bu ayrılığı kabullenmediğim için vazgeçmediğim, her gün hayallerinle yaşadığım, başka kalplerde seni yaşatmak istemediğim bir tek seni özledim.
Ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar. Ne de şeytan, bir günahı, seni beklediğim kadar. Geçti istemem gelmeni, yokluğunda buldum seni; bırak vehmimde gölgeni, gelme, artık neye yarar?
Sana bahçeden gül değil güneşten atom koparıp getirmek istiyorum ama kalbim gibi ellerim de yanar diye korkuyorum.
Özlediğim ne sensin ne de bir başkası… Özlediğim gerçekten hissetmeden bana “seni seviyorum” demeyecek biri…Yaşamak özlemsiz, özlem sevgisiz, sevgide sensiz olmaz… Unutma sevmek daima beraber olmak değildir. Sen yokken bile seni yürekte yaşatabilmektir…
Ertelemek yaşamın mayasını kaçırır. Kızdıysan bağır, sevindiysen söyle, özlediysen arkasından koş.
Özlediğim ne sensin ne de bir başkası. Özlediğim gerçekten hissetmeden bana “seni seviyorum” demeyecek biri.
Gelecekse beklenen beklemek güzeldir. Özleyecekse özlenen özlemek güzeldir. Sevecekse sevilen: İşte o her şeye bedeldir.
Gülmek için mutlu olmayı bekleme belki mutluluk gülüşünde saklıdır sakin ağlayayım deme belki senin bir tek gülüşün için yaşayan vardır!
Bu akşam yine sensizlik düştü içime, bu aksam gözlerin doğdu yüreğime, çekilmez oldu hasretin bedenime, ağladım anılara sebepsizce bu akşam ölmek istedim yine habersizce.
Beklemek güzeldir güzelim dönecekse eğer beklenen. Özlemek güzeldir güzelim özlüyorsa eğer özlenen.
Beklerken her ne kadar ruhum acısa bile kavuştuğum an ruhum da yeniden çiçekler açacak. Kavuştuğum an ben hayata yeniden bağlanacağım.
Sevdimse verdiğin yürekle sevdim, sen açtın bu ufku karşımda, sonsuz yürüdüm bir yolun sonuna geldim yıkık, üzgün ve paramparça sensiz…
Özledim evet. Ama hakettiğin için değil, sevdiğim için özledim…
Sen özlenecek en güzel şeysin.
Şimdi daha iyi anlıyorum ki nefes almak değilmiş yaşamak, ateşlerde yanmak gibi bir şey severken bile sensiz olmak…
Eğer canın sıkılıyorsa gece her zamankinden karanlık gözüküyorsa gökyüzüne bak ve sabahı düşün inan sabahı bekleyen tek sen olmayacaksın.
Gülüşünü özledim. Gülüşündeki özgürlüğü… Dilediğim kadar koşabildiğim, koştukça mutlu olduğum, sevdikçe sevildiğim gülüşündeki dünyamı özledim.
Aklımdan çıkmıyorsun, sensiz bomboş bu hayat, susma öyle ne olur, bana kendini anlat.
“Sanat özlemdir. Asla varamazsın, ama geleceğin umuduyla devam edersin.”
Yalnızlık ne mavi derinlikleri olan denizlerde ne de sıcak çöllerde olmaktır, yalnızlık bu şehirde seni arayıp da bulamamaktır.
Seninle el ele gezmek sana sarılıp yıldızları seyretmek göz göze ağlayıp gülmek yaşamak istediğim son anlar oldu.
Keşke sen ben olsan ve seni sevmenin ne kadar zor olduğunu anlasan. Keşke ben sen olsam. Bu kadar sevilmenin tadını çıkarsam.
Bu akşam yine sensizlik düştü içime, bu aksam gözlerin doğdu yüreğime, çekilmez oldu hasretin bedenime, ağladım anılara sessizce bu akşam ölmek istedim yine habersizce…
Sen hiç ölümün gölgesinde ölümü yaşadın mı, bir garibin elinden tutup da ölüme rest çektin mi, sen cilalı parlak yerlerde gezerken ben parçalanmış vücudumla hapishane köşelerinde güneşin doğuşunu bekliyordum…
Bütün kadehlerimi hep sana adıyorum, hep senin için bu bir bir boşalan şişeler… Umutsuzluğum, sarhoşluğum senin eserin, senin yüzünden bu delicesine içmeler…
Eskiden diye başlayan konuşmaların hepsi ağır özlem içerir… Çünkü biz seninle eskiden çok mutluyduk.
Bir bekleyenin olmalı. Sen kendinden vazgeçsen de, senden vazgeçmeyen.
Öyle çok özlemişim öyle çok beklemişim ki öyle benimsemişim ki benliğime kattım seni.
Yaşamak özlemsiz, özlem sevgisiz, sevgide sensiz olmaz. Unutma sevmek daima beraber olmak değildir. Sen yokken bile seni yürekte yaşatabilmektir.
Ard arda kaç zemheri, kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu. Dışarıda gürül gürül akan bir dünya… Bir ben uyumadım, kaç leylim bahar, hasretinden prangalar eskittim. Saçlarına kan gülleri takayım, bir o yana bir bu yana…
Özlediğim ne sensin ne de bir başkası. Özlediğim gerçekten hissetmeden bana “seni seviyorum” demeyecek biri.
Bu gece gözlerinde ayın doğmasını bekle, yıldızlara dokunmaya çalış, dokunamadığın için üzülme onları seyretmekle yetin… Benim seni özlemekle yetindiğim gibi…
Her zaman duyamadığımız o toprak kokusu bu zamanda aranan gerçek sevgiler gibi yağmur arkasında saklı olan toprak kokusu gibi ortaya çıksa keşke…
Yaşadığım her an seni özlemeye itiyor beni ağır geliyor yokluğun beklediğimsin, özlediğimsin, özlemimsin.
Sıkıntı çekecek kadar gücüm, acı çekecek kadar sabrım kalmasa da seni sevecek kadar kalbim her zaman vardır… Hani dağlarda dört mevsim erimeyen kar olur ya; yokluğunda yüreğimden eksilmeyensin sevdiğim…
Hiç özlemedim seni özlemek dostluktandır, dostluğundan öte bulmalıyım seni.
Kaybetme korkusu taa içimdeyken, bekle diyorsun, döneceğim bir gün. Beden beklemesine bekliyor ama yürek kan ağlıyor sensiz geçen her gün.
“Seven sevdiğine kavuşmuş olsa da özlem duyar.”
Uzakta olman hiçbir şeyi değiştirmez güneş de benden uzakta, ay da ama hiçbir günüm güneşsiz hiçbir gecem aysız geçmiyor. Tıpkı yüreğimin sensiz olmadığı gibi.
Ilık bir rüzgâr esti buradan, nereden estiğini bilemedim nereye gidiyorsun dedim özlenen her yere dedi aklıma sen geldin çünkü özlenen sendin. Bir tanem ya onu kaybedersin, ya da kendini mahvedersin
Gözlerim baharı görmez oldu tenim güneşi duymaz oldu içimdeki tek özlem sevgin gözlerimdeki yaş dinmez oldu.
Saçlarım hasret sevgiyle okşanışa yüreğim hasret sevildiğini bilmeye hasret yüreğim çırpınışlara bedenim hasret bir yudum heyecana duygularım hasret bir gün ışığına konuşmalıyım konuşamıyorum, haykıramıyorum anlatamıyorum yalnızca ağlayabiliyorum ne komik ne acizlik!
Kaybetme korkusu ta içimdeyken, bekle diyorsun, döneceğim bir gün. Beden beklemesine bekliyor ama yürek kan ağlıyor sensiz geçen her gün.
Şimdi saat sensizliğin ertesi, yıldız doğmuş gökyüzü ay aydın, avutulmuş çocuklar çoktan uyudu. Bir ben kaldım tenhasında gecenin, bir avutulmamış ben.
Sarılmak istiyorsun ama dokunamıyorsun bile…
Giderim ben umutsuzca yelkensiz gemi misali hasretin vurur beni vefasız bir hançer gibi sanma ki korkarım ben ölümden. Acı ayrılıktan korkarım sensizlik ne demektir bilemezsin ki ayrılıktan acı ölümden gerçek.
Özledim seni, düştüm yollara, açtım gönlümü rüzgârına, bir hayaldi sanki bir macera yıkıldım. Kelimeler paramparça yandım yandım, yandım yandım ah ki ne yandım! Bana yeniden şarkılar söyleten kadın. Baka baka doyamadım, hem kokladım da sarhoşluğu geçmedi hala.
Pişmanlıklar içinde. Boğazımdaki düğümlenmiş hatıraların anısıyla, seni içimde bitirircesine resimlerimizi kestim tek tek, mektuplarımızı yaktım kul olana dek.
Özlemek denmez buna bunun adı yangın.
Beni merak ettiysen eğer, hala şekersizdir çayın… Ve hala seyrektir gece…
Bazı özlemler karşılanmazsa, şaşırmayın. Biz buna Hayat diyoruz.
Özlemin dili olsaydı, yüreğim sana ses olurdu. Ben susardım, o konuşurdu.
“Önüme gelen tüm güzellikleri tutuklamayı arzuladım ve sonunda hasret giderildi.”
Gecenin sessizinde ormanın ıssızında sevgilinin yanında yerinden çıkarcasına yürek nerdesin? O yürekle ıssızı, yürekle korkuyu, o yürekle sevmeyi özledim o yürek nerde ben nerdeyim.
Özledim seni, sesini, bakışını, gülüşünü, anlayacağın; ben seni özledim…
Zaten tabiatı bile ayrılık üzerine kurmamış mı yaradan? Yaprak düşer dalından, damla ayrılır bulutlardan, seviyorum derken bile ayrılır sözler dudaklardan.
Yalnızlık gecelerin, ümit bekleyenlerin, hayal çaresizlerin, yağmur sokakların, tebessüm dudakların, sen ise yalnız benimsin bir tanem.
Gözlerimi kapattığım an gözümün önünde konuşmaya başladığımda ismin ağzımda sanki benim gölgem gibisin peki ya ben senin için neyim söyler misin?
O gecenin karanlığında, güneşin ışığında, suyun damlasında, selin coşkusunda kimi zaman yanımdasın, kimi zaman rüyamda ama hep aklımdasın sakın unutma…
Bir bulut gibidir benim kalbim, başka yüreklerle çarpışır yağmur yağdırır ve bu yağmurda sadece vazgeçemediklerim ıslanır… Şimdi dokun saçlarına mutlaka ıslaktır…
İyi ki unutmadım, iyi ki unutamıyorum… Senin acın bile güzel.
Yüreğim üşüyor senden uzaklardayken gözlerim dalıyor sensiz sabahlarken. Ve ben yine seni bekliyorum.
Dayanırım her şeye ben şu yokluğun olmasaydı sitem etmezdim geceye sesin bende kalmasaydı pencerene bak bir yaralı kırlangıç var yüreğine al onu alev gözlü yar seni her düşündüğümde yağmur yağar toprak kokar çocuk gibi umut umut yanağımda güller açar.
Aşk, insana yapmam dediği ne varsa yaptırır.
Önce her şeyi siyaha boyamak lazım. Sonra kurumasını bekleyip üstüne beyaz harflerle yeni bir hikaye yazmak lazım. Buna unutmak diyoruz.
Her yıldırım düştüğünde, şimşekler çaktığında, korktuğunu bildiğim, yanında olamadığım, sarılamadığım sevgilimi bu ayrılığı kabullenmediğim için vazgeçmediğim, her gün hayallerinle yaşadığım, başka kalplerde seni yaşatmak istemediğim bir tek seni özledim.
Akşamın matem rengine büründüğü saatte, gökyüzündeki kandiller tek tek yanmaya başladığında içimde sessiz bir çığlık. Özlemeyi özledim. Özlemeye değer ne kaldıysa.
Sus be yüreğim! Ben de biliyorum özlediğimi. Sus da, bilmesin özlendiğini. – Özdemir Asaf
Her zaman duyamadığımız o toprak kokusu bu zamanda aranan gerçek sevgiler gibi yağmur arkasında saklı olan toprak kokusu gibi ortaya çıksa keşke.
Hasret ve özlem dolu sözleri sizler için bir araya getirdik. Duygusal ve romantik özlem sözleriyle karşınızdayız. Mevlana’nın kısa özlem sözlerini bu içeriğimizde bulabilirsiniz.
Gündüzün rengine benzemez gecenin rengi, üşütür ayaz korkutur karanlık, bir gariplik bir hüzün var içimde, ya bu şehirde ben fazlayım ya da yanımda biri eksik.
Özledim gel dese hiç düşünmez giderim dersin. Ama gerçekler acıdır. Ne ol gel diyebilir ne de siz gidebilirsiniz.
Kalbimle sözcükler arasında anlatamadan derdimi ölüp ölüp diriliyorum seni sevmek özlemek, özlemek ölmek mi, bilmiyorum.
Seni hatırlarım güz yağmurlarında hoyrat türkümsün, yankılanan dağlarda birden yokluğun gelir aklıma seni sensiz yaşarım dökülen yapraklarda…
“Bu nedenle dünyanın sonu tüm müminler tarafından özlemle beklenmelidir.”
“Bildiğinden emin olmadığın birisini özlediğin gibi hissetmek tuhaf.”
Özlem bence ne bir şeye duyulan hasret nede ulu bir arzulayış. O bence içten içe ağlayış ya da senden ayrı yaşayış.
“Özlem ve arzu, anlık tatminin ötesine geçer. İnsan doğası bu.”
Özledim seni… Ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir. Beynimi uyuşturuyor özlemin… Çok sık birlikte olmasak bile benimle olduğunu bilmenin bunca zamandır içimi ısıttığını yeni yeni anlıyorum yokluğun, hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp mütemadiyen bir boşluğa sabahları seni okşayarak başlamaları akşamları her işi bir kenara koyup seninle baş başa konuşmaları özlüyorum.
Giden gitmiş be dostum… Hüznü ayaklandırmak boşuna.
Hey sen!.. Sen,seni özleyenden habersizce özlemle özlenmektesin… Sen var ya sen, özlediklerimin içinde en güzel, en büyük özlemimsin…
Sana kavuştuğum an benim bayramım olacak. Sen benim en büyük özlemimsin.
Özlem bence ne bir şeye duyulan hasret nede ulu bir arzulayış. O bence içten içe ağlayış yada senden ayrı yaşayış…
Adını kurumuş bir gül gibi saklıyorum yüreğimde, bu sevgiyi senden uzaklarda sensiz yaşıyorum.ne sesin var nede kökün hangi günahımın bedeli bu yokluğun….
Rüyanızda gördüğünüz insanlar, gerçek hayatta sizi özleyen insanlardır. Kolpa
Özlemin var şu gözyaşlarımın suskunluğunda, yüreğimde kahredici bir yalnızlık ellerimi açmış dua ediyorum Allah’a… Sana olan tertemiz duygularımın sonsuzluğunda seni çok özlüyorum bitanesi…
Özlem bence ne bir şeye duyulan hasret nede ulu bir arzulayış. O bence içten içe ağlayış yada senden ayrı yaşayış…
Bulutlara yükledim özlemimi rüzgarlarla yolladım sevgimi yağmurlar yağdırdım gözyaşlarımla. Küçük melekler gönderdim seni öpmeye geldiler mi?
Zaman geçmezdi inan sana kavuşmanın umudu olmasaydı, can dayanmazdı inan eğer hasret dolu mektuplar olmasaydı, her gece dua ettim tanrıya duysun diye, sana verdiğim sözü tutmaya ömrüm yetsin diye, ölüm gelip almadan önce sana dönmek boynumun borcu, boşuna çekilmedi bunca acı, dayan ne olur biraz daha dayan, bu yalnız gecen akşamları sana unutturmak boynumun borcu.
“Bir şeyi özlemek her zaman onun karşılığını almaktan daha yoğun olacaktır.”
Merhaba özlenmesi en güzel insan; özümde özlediğim, gözümde tüten, gülünce beni güldüren yüz, duyduğumda en mutlu olduğum ses… Seni çok özledim…
Ilık bir rüzgâr esti buradan, nereden estiğini bilemedim nereye gidiyorsun dedim özlenen her yere dedi aklıma sen geldin çünkü özlenen sendin.
Unuturuz canımın içi… Ayrılıkları, alışılanları, özlenenleri… Bir gün unuturuz. Unutulanları dahi.
Ah bu özlem yakar içimi, yakar da küle döndürür, bir düşünce alır beni, alır da sana götürür günüm seninle başlar, gecem seninle başlar, yetsin yüreğime bastığım taşlar, bitir bu hasreti bitir bu özlemi, bitir de son bulsun bu kahroluşlar.
Ne Sevmişim Seni Damarlarımda gezer Sevgin Ne Özlemişim Seni Gözyaşlarımda Adın Yazar Sevdiğim..
Yaşamak özlemsiz özlem sevgisiz sevgi sensiz olmaz.. Unutma gülüm sevmek daima beraber olmak değildir sen yokken bile seninle olabilmektir.
“Özlemek erken saatlere alınsın, sonra uykusuz kalıyor insan.”
“Özlem pembe şafak gibidir. Şafaktan sonra güneş doğar.”
Bir karanlık geliyor yokluğunun ardından. Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum. Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından. Yetişir bunca keder bunca elem diyorum. Bu ne bitmez ayrılık, bu ne bitmez özlem diyorum.
Bir anımsın okuyup da bitiremediğim, bir özlemsin, yalvarıp da hükmedemediğim, bir sen sensin merhaba deyip de elveda diyemediğim, bir tek bildiğim var sensiz ben hiçim.
Özlemle özlenmektesin, sen, özlemlerin içinde en çok özlenensin. Özlenenlerin içinde en özelsin.
Aşkına tutulup gözyaşı döken sensizliğin acısını yıllarca çeken, her an aşkından boynunu büken o benim gönlümdür işte gönlüm.
Korkunç bir sancı değil mi, özleyip de sarılamamak.
İnsan uykusundan özleyerek uyanır mı ya… Uyanıyor işte…