Alzheimer hastalığı ilk olarak 1906 yılında Alman nörolog Alois Alzheimer tarafından tanımlanmıştır. Alzheimer hastalığı, ilerleyici bir beyin hastalığıdır ve yaşlılığa bağlı demansın en yaygın nedenidir. Beyinde zamanla hasara neden olan plaklar ve nörofibriler yumaklar gibi anormalliklerin birikmesiyle karakterizedir. Bu anormallikler, hücreler arası iletişimi bozarak beyin hücrelerinin ölümüne yol açar. Alzheimer hastalığının belirtileri arasında hafıza kaybı, bilişsel işlev bozukluğu ve davranışsal sorunlar yer alır.
Alzheimer hastalığının keşfinden önce, yaşlılıkta hafıza kaybı ve zihinsel işlevlerdeki düşüş, normal bir yaşlanma sürecinin bir parçası olarak kabul ediliyordu. Ancak Alois Alzheimer, kadavra üzerinde yaptığı incelemeler sonucunda, bir hastanın beynindeki anormal yapıların normal yaşlanma süreciyle ilişkili olmadığını keşfetti. Bu yapılar, hastanın bilişsel işlevlerindeki bozulmaya ve diğer belirtilere yol açan beta-amiloid plakları ve nörofibriler yumakları içeriyordu.
Alzheimer hastalığının keşfi, beyin hastalıkları konusunda daha fazla araştırma yapılmasını sağlamıştır. Bugün, Alzheimer hastalığı hala tedavi edilemez bir hastalık olarak kabul edilse de, araştırmalar hastalığın erken teşhisi ve semptomların yönetimi konusunda ilerlemeler kaydedilmesine yardımcı olmuştur.