Duygusal Sözler 2023 (Yeni 130 Söz)

Sosyal medyada paylaşılan tüm duygusal sözleri sizler için didik didik ettik. Facebook, Twitter, Instagram, Tik Tok ve YouTube’da duygusallık içeren mutlu, hüzünlü, kısa, özlü, huzurlu, romantik ve anlamlı en güzel sözleri toplayıp bu sayfada maddeler halinde listeliyoruz…

En Etkileyici ve En Anlamlı Duygusal Sözler:

Şiirden anlayan kadınları öyle alelade şekilde sevemezsin.
Aslında suçum yok hakim bey bende yakmak istemezdim bu şehri ama ne yapayım üşümesin sevdiğimin elleri.
Değer bilmek, hayattaki en önemli şeydir.
“Bulut geçti, gözyaşları kaldı çimende.”
Ne zaman sağır ressam kristal bir zemin üzerine düşen yağmur damlasının sesini çizerse seni o zaman unutacağım.
Bu hikayede ben şairim sense şiir!
Hayatın matematiğinin farklı olduğu hep sonradan anlaşılıyor. Ve anlıyor ki insan; değer vermek yalnızca matematikte işe yarıyor.
“En zengin aşk, zamanın hakemliğine teslim olandır.”
Aşk oda sıcaklığına göre maddenin üç halini de alabilir. Bağırıp küfrederken katıdır, öpüp kokladığınızda sıvıya dönüşürken, kapıyı çarpıp çıktığınızda ise buharlaşır.
Allah’a emanet ol dedi ve gitti! Güldüm zaten ondan başka kimim var ki? Dedim.
“Dünyanın en tatlı sesi, bir kadının dilidir.”
Sefaletimin nedeni yoksulluk değil, yoksunluk.
Öyle yorgun ki hislerim. Artık sana karşı bir şey hissetmeye bile dermanı yok.
Ben özgürlüğüne düşkün bir insanım ama, kapatırsan beni sol göğsünün kafesine, sesimi bile çıkarmayacağım.
Aslında suçum yok inanın bana hakim bey, ben de yakmak istemezdim bu şehri, ama ne yapayım, üşümüş sevdiğimin elleri.
Aramızda sanki sessizlik okyanusu var… Ve ben bu okyanusun içerisinde boğulmaktan çok korkuyorum.
Yağmurun en güzel tarafı bu: herkes aynı derecede ıslanırken, ağlayanın gözyaşı belli olmuyor!
Bu masalar boş kalmaz gidenin yeri dolar. Bu vazolara bir şey olmaz yalnız çiçekler solar.
Öyle bir tutkuydu ki benimkisi, seni her gördüğümde kalbim yerinden çıkacak gibi oluyordu. Öyle sevdim ki seni ne vazgeçebildim ne de devam edebildim.
Herkes birbirine sığınıyor bu devirde. Aşk acıya, acı gözyaşına, ben sana, sen ona. Öyle işte.
Susmak kabullenmek değil, cevaptır. Eğer insan kısa cümleler kuruyorsa, uzun yorgunlukları vardır.
Senin gülüşün cennetten atılan bir ekmek kırıntısı gibi! Ben ise bir serçe gibi, karın tokluğuna seviyorum seni.
Hasretim senelere dönse de ne aşkına bedduam ne de sana kinim var, bin bir dert çektirsen de seni mahşere kadar sevmeye yeminim var…
Yum gözünü aç elini. Yüreğim senindir. İster cam kenarına koy, güneş alsın. İster can kenarına koy, hep sende kalsın.
Ne zaman sağır ressam kristal bir zemin üzerine düşen yağmur damlasının sesini çizerse seni o zaman unutacağım.
Öyle bir geçer zaman ki… Herkes yetişir, kendine geç kalırsın.
“Aşk hiçbir engel tanımaz. Engelleri atlar, çitleri atlar, umut dolu hedefine ulaşmak için duvarları deler.”
Bazen unutmakmış sevmek… Dönüp arkana bakmamak ve sevdiğin insanı bile bile başkasına uğurlamakmış… Ne kadar canın yansa da bir o kadar bağlanmakmış. Senin olmayan bir şeyi delicesine özlemekmiş…
Çocukken hiç oyuncağın olmadı mı senin? Neden bu kadar çok oynuyorsun hayallerimle?
Bir fırtınaya aşık oldun ve gerçekten bu fırtınadan yarasız ayrılacağını mı düşündün.
Dört yanı hüzünle çevri yara parçasına ‘aşk’ denilirmiş. Yüreğimin coğrafyasına düşünce anladım.
İnsan gerçekten tamamen unutamıyor eskiyi. Mutlaka taşıyorsun yanında ona dair bir şeyi. Aklında adını, kıçında yediğin tekmeyi!
Gözünü açıyorsun “doğdu” diyorlar. Gözünü kapatıyorsun “öldü” diyorlar. İşte bu göz kırpışa “ömür” diyorlar.
Adına şarkılar yazmadım diye resmini yollara çizmedim diye sanma ki sevgilim seni sevmedim.
Ne kolumda kelepçe, ne yanımda gardiyan, ne gönlümde zulüm, ne ensemde ölüm, o gün yalnızca sen olacaksın gülüm!
Baharın gelmesiyle taşlar yeşermez toprak ol ki sende renk renk güller açsın.
Dağlarda çiçek solduğu zaman, göklerde bulut olduğu zaman, yağmurlar sel gibi aktığı zaman, anla ki bir tanem ben geliyorum!
Sana verebileceğim beyaz sayfalarım yok! Her yanımı seninle karaladım ben.
Özledim gözlerini, beş dakika uyan az. Çok değil, gözlerinin Kаbe’sindе bir namaz.
Eğer bir gün ağlaman gerekirse başını dik tut ki: gözyaşların seni ağlatan kişi kadar alçalmasın…
Gülmek için mutlu olmayı bekleme, belki de mutluluk gülüşünde saklıdır. Sakın ağlama gel ki bir yerlerde senin bir tek gülüşün için yaşayan biri vardır.
Senin, çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara bere içinde olsun dizlerim, yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Dışarıya yağmur. Yüreğime hasret. Fikrime sen. Nasıl yağıyorsunuz üçünüz birden bir bilsen.
“Aşk, başkalarında kendimizi keşfetmekten ve tanınmanın verdiği hazdan başka bir şey değildir.”
Denizde kalem kumdan kâğıtlar yaptım: her yere seni seviyorum yazdım. ama sen aptaldın inandın: ben seni sevmedim, sana taptım.
Bu sabah mavi bulutları avucuna mutlulukları gönlüne ve sevgimi usulca kalbine bırakıyorum.
Ateşim sen ol yanması benden, kaderim sen ol çekmesi benden, kurşunum sen ol sıkması benden, Azrail’im sen ol ölmesi benden.
Hasretini söküp atmaya kalksam kendimden; yorgun ellerimle ne kadar uzağa fırlatabilirim ki?
Ben hiç pazarlık etmedim duygularım için, hele de sana ithaf olunanlar için. Yüreğim yettiğince sevdim, yetmeyecekse yaklaşmadım bile.
“Mükemmel aşkı yaratmak yerine mükemmel sevgiliyi arayarak zaman harcıyoruz.”
Anladım ki aşk; her iki tarafı da mağdur eden, yürekte izinsiz gösteri yapan mutluluk karşıtı bir eylem.
Sensizliği dinlemek sessizliği dinlemekten zor ama en zoru sensizliğin sessizliğini dinlemek.
Dikenli tellerden bir kelepçe hazırlayın takın bileklerime kanasın, asın beni o yârin gözlerine cesedim gözyaşlarıyla yıkansın.
Yüzüme okunmuş bir dua gibisin sevgilim. Çok şükür bugün de aşığım sana.
Yoluma dizildi anılarım. Nereye baksam senin adın var, geçirdiğimiz güzel anıları hatırlarım, üzülürüm, efkârlanırım…
Gülmek için mutlu olmayı bekleme, belki de mutluluk gülüşünde saklıdır, sakın gülmekten vazgeçme, senin bir gülüşün için yaşayan vardır.
Uzak kaldım senden uzak, yaklaşamıyorum yanına her yer tuzak, kalbine inanmıyorum, artık yalan gözlerine bakamıyorum eskisi gibi, her şeyin bir tuzak olmuş, hayat benim için oyun olmuş, sayende bunu da öğrendim.
Özledin, ağladın, güldün, şarkılar söyledin, şiirler yazdın. Peki, o ne yaptı? deme. Herkes kendinden sorumludur aşkta.
Eğer beni bu sokakta, bu semtte, bu şehirde bulamazsan sevgilim bil ki ben, gözlerinin daldığı yerdeyim.
Ey gönüm bilmez misin gözler sebepsiz yaşarmaz, dudaklar sebepsiz kurumaz, gönülde bir dert olmadıkça kimsenin yüzü sararıp solmaz.
“Gerçek aşkta, diğer kişinin iyiliğini istersiniz. Romantik aşkta diğer kişiyi istersiniz.”
AŞK; bilmektir ey sevgili! Bir tek yâri bilmek, onu candan daha aziz bilmektir. Ondan gayrı bildiklerinin hiçbir şey olduğunu, dünyanın onunla mana bulduğunu bilmektir.
Ben sana nasıl hapsolmuşum ki, bir tek rüyamda görüş günü var.
Gerçek şu ki, aşk hayatınıza bir buz parçası gibi çarpar ve kalbiniz Titanik gibi inşa edilmiş olsa bile batarsınız.
Hangi veda cümlesinden bahsediyorsun sevgili? Sen gitmeye yeltendiğin andan itibaren; ben vurdum “hoşçakal”ın sandalyesine tekmeyi.
Seni özlemek acı çekmekse o acıyı severek çekiyorum, seni sevmek günahsa hiç çekinmeden günaha giriyorum, sana tutkun olmak ölmekse al sana canımı veriyorum.
Son kibrit çöpüm gibi sakladım seni rüzgarsızdı hava tiryakiydim üstelik yakmadım seni ben yağmur yüklü bir bulutum kime çarpsam ağlarım.
Seni sonbahar rüzgârlarına bırakıyorum yaktığım canımı yeniden hayata hazırlıyorum, hayata yeniden başlamak istiyorum.
Bazen, gözlerinin tanımadığını yüreğin tanır. Histen köprüler kurarsın, mesafeler utanır.
Nerede sözler, nerede yüreğim. Ben de sevdim, sevmedim bilenim. Ver elini sonsuza, al beni dünyadan. Kalmadı sevenim!
Sensizliği dinlemek, sessizliği dinlemekten zor… Ama en zoru sensizliğin sessizliğini dinlemek!
Başıma bela olduğun günden beri hep söylerim, Allah belamı versin!
Gülmek için mutlu olmayı bekleme, belki de mutluluk gülüşünde saklıdır. Sakın ağlama gel ki bir yerlerde senin bir tek gülüşün için yaşayan biri vardır.
Ne ölmek nefessiz kalmaktır, ne de yaşamak nefes almaktır. Yaşamak; sevmeyi, sevilmeyi hak eden birinin kalbinde olmaktır.
Tek tesellim kadehler başka bir şey istemez sarhoş etsin yeter ki rakı şarap fark etmez…
Benim sevgim kocaman bir okyanus olsa ne fayda. Sen yüzmeyi değil üzmeyi bildikten sonra.
Beni yakan aşkın kurşun mu denizde yediğim vurgun mu? Ben âşık olmazdım ama senin aşkın bir başka.
Denizde kalem kumdan kağıtlar yaptım: her yere seni seviyorum yazdım: ama sen aptaldın inandın: ben seni sevmedim, sana taptım.
Benim şiirlerim çay kokar, düşlerim sade sen. Demlikte nefesin, bardakta gamzen…
Sende bir şey var… Bana derin derin nefes aldıran bir şey…
İçimde yılgın rüzgârların ayak sesleri, sende daha yeni yeni kavak yelleri. Doğrusu yanlışı ağrısı sancısı ne varsa yaşanacak. Gözyaşı ayrılık pişmanlık dargınlık hepsi benim olacak.
Aşk acısı taşımayan yürek; ya deliye aittir, ya ölüye.
Hadi git gidebildiğin kadar uzaklara, hadi at atabildiğin en güzel yalanı bana, nefretim bulacak seni sonunda.
Belki de konuşuyordur gözlerin. Ama ben gözce bilmiyorum. Sessizce biliyorum. Usulca biliyorum. Masumca biliyorum.
Bir gün bir köşede sızıp kalırsam, el tanımasa da sen tanır mısın? Sorsalar sana kim bu diye, bakıp yaptığından utanır mısın?
Gittiğine inanamadığım için, dön diyemediğim biri var uzaklarda.
Hasretim senelere dönse de ne aşkına bedduam ne de sana kinim var, bin bir dert çektirsen de seni mahşere kadar sevmeye yeminim var.
Sevmek zor iş, ne maaşı var ne sigortası, bir ayrılığı var bir de gözyaşı.
“Aşk daima haklıdır ve asla şaşmaz.”
Gerçek aşk şans oyunları gibi… Hayali bile mutlu edebiliyor insanı; fakat tutturabilene ‘aşk’ olsun. Cemal Safi. Bırak, olumlu bedenlerde olumsuz aşk arama.
Hem benim olmak istiyorsun hem de özgür olmak… İkisini aynı anda olamazsın.
Seni özlemek acı çekmekse o acıyı severek çekiyorum, seni sevmek günahsa hiç çekinmeden günaha giriyorum, sana tutkun olmak ölmekse al sana canımı veriyorum.
Yalnızlık bir perde örtmüş üstüme. Aşk denen tek hece; bilmezdim ne… Sonra sen geldin, içime dolup beni benden ettin. Senden başka, artık düşemem aşka. O melek yüzün, benim güler yüzüm. Şimdi geçmişim hüzün, sensiz yaşanmış her bir gün… Senden başka, artık düşemem aşka.
Düşün ki ben yağmur damlasıyım yere düştüm mü dağılırım düşünki ben bir kar tanesiyim güneşi gördüm mü eririm düşünki sen benimsin gittin mi ölürüm.
Ülkenin farklı şehirleriydik. Ben sürgün yeri, sen başkent. İsyan sende başlardı, cezasını çekmek bana kalırdı.
Hayat yolunda çıplak ayakla dolaşma hayal kırıklarım ayağına batabilir.
Bakmayın öyle tabii ki de ağlamıyorum, giden sevgilinin ardından su döküyorum.
Bilirim gidenlerle ölünmez ama kalanlarla da yaşanmıyor. Artık son bir dalga beklerim alıp beni de götürsün diye.
Gözümde hasretin dinmez yağmuru kadere el açıp seni dilendim. Bitirdin bendeki bütün gururu yüz kızartıp senden seni dilendim.
Aşkın mantığı olmaz. Sakın ha! Dostum içme aşk zehrini su diye aşk pınarından, ya Ferhat gibi atlarsın kayalardan ya da Mecnun olur dolaşırsın çöllerde kahrından
Nedir bilemiyorum; sana bakınca kendimi görüyorum, sana gelirken kendimden gidiyorum ve senden giderken kendime gelemiyorum.
Sırf o mutlu olsun diye her gece dua etmekmiş. Sevmek hayatı 2 kişilik düşünmekmiş. Umutlarının karanlıklarda yok oluşunu sessizce kabullenmekmiş ve bilmekmiş artık onsuz hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını
Göz kaptırdığım renkten, kulak verdiğim sesten, affet senden habersiz aldığım her nefesten.
Kırma bе kalbimi! Nasıl оlsa bir gün durаcаk; seninki de, benimki de.
Dünyanın ne kadar küçük olduğunu, “Seni dünyalar kadar seviyorum” deyip de gidenlerden öğrendim.
Hasretim senelere dönse de ne aşkına bedduam ne de sana kinim var, bin bir dert çektirsen de seni mahşere kadar sevmeye yeminim var.
Ey gönüm bilmez misin gözler sebepsiz yaşarmaz, dudаklаr sebepsiz kurumaz, gönüldе bir dert olmadıkça kimsenin yüzü sаrаrıp solmaz.
Allah yol vermiş, yordam vermiş, iz vermiş. Niye gelmiyorsun?
Ve benim, birdenbire yüzünü değil, gözünü değil, senin sesini göresim geldi…
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular. Böyle bir sevmek görülmemiştir. Hayır, sanmayın ki beni unuttular. Hala ara sıra mektupları gelir. Gerçek değildiler birer umuttular. Eski bir şarkı belki bir şiir.
“Aşk, ruhun kendisinin bir parçasıdır ve cennet atmosferinin göksel nefesi ile aynı niteliktedir.”
Aslında benim gözlerim kahverengi güneşe bakınca ela sana bakınca çok fena oluyor…
Saçlarına ak düşsün istemem, gözlerine yaş dolsun istemem, bir tek dileğim var rabbimden, mutluluklar senin olsun bir tanem!
Utanırım, söyleyemem yaşadığım yalnızlığı, kelimeler yetmiyor ki, bu mu sevda dedikleri?
Ben sadece kışın karpuzu, yazın portakalı özlerdim. Şimdi bir de sen çıktın başıma.
Ellerinin ellerime dokunmadan ruhuma dokundu sevgili…
Aşık gibi sevmezsen kardeş gibi sev beni demiştim; sen de öyle sevdin. Bu aşkın Habil’i ben oldum Kabil’i sen!
Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı? Felekler yandı âhımdan murâdım şem’i yanmaz mı?
Gel seninle Dünya’yı paylaşalım; deniz senin olsun; kumsal benim. Ay senin olsun; yıldızlar benim. Ya da gel şöyle yapalım; her şey senin olsun… Sen de benim.
Şimdi kelebeğin kanatlarında yazılı adın, dokunsan silinecek; dokunmasan ölecek.
Sen yine de bana nasılsın diye sor. Kötüysem de iyi olurum.
Mutlu olmanı istesem de, bir başkasının senin içini ısıtacağını bilmek. Benim hep içimi üşütecek.
Benden su katılmamış şiirler istiyorsun. Kalem mi yazıyor sandın? Ben harfleri denizlerden söküp tek tek, gözlerimden süzüyorum. Göremiyorsun.
Ağlatan Leyla ise mahkum etme göz yaşını siliver gitsin. Ağlatan Mevla ise Mahrum etme göz yaşını salıver gitsin.
Aslında suçum yok hâkim bey bende yakmak istemezdim bu şehri ama ne yapayım üşümesin sevdiğimin elleri…
“Üzgünüm” diye başlayan bir cümle duyarsanız şayet, hazır olun! Cümlenin sonunda üzgün olan tek kişi siz olacaksınız.
Allah’ım canımı bir sonbahar günü al ki, o vefasız getirecek bir gül bile bulamasın…
Sen bir şey söylemeden gidersin değil mi? Hem de öyle bir gidersin ki; bırak yaşamayı insanın nefes alması bile yarım kalır.
Beynimde cevabı ölüm olan bir soru; aşk yalan ise, yüreğimdeki acı niye gerçek?
Vazgeçilmezimdin bilirdim. Yokluğunda sen komasına girerdi bedenim.