Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan sonra, toplumda kişisel kimlik ve aidiyet hissi açısından birçok sorun yaşanmaktaydı. Osmanlı İmparatorluğu döneminde aşiretler, kabileler, meslekler, yaşadıkları yerler ve olaylar gibi isimler kullanılarak insanlar tanınırlardı. Ancak bu durum modern toplum düzeninde sıkıntılar yarattı. Kişilerin kimliği ve aidiyet hissi net değildi. Bu sorunların çözümü için 21 Haziran 1934 tarihinde Soyadı Kanunu çıkarılmıştır.
Soyadı Kanunu, kişilerin Osmanlı İmparatorluğu döneminden kalma sülale ve lakapları yerine yeni bir soyadı almalarını zorunlu hale getirmiştir. Böylece her birey kendine özgü bir soyadı taşımak zorunda kalmıştır. Kanun, toplumda daha modern, çağdaş ve hukuki bir kimlik oluşumunu hedeflemiş ve aynı zamanda vatandaşların kişisel kimliklerini daha net bir şekilde belirlemelerini sağlamıştır. Soyadı Kanunu sayesinde nüfus kayıtları daha düzenli hale getirilmiş ve kimlik tespitleri daha kolay hale gelmiştir.
Soyadı Kanunu’nun uygulanması, Türk Dil Kurumu tarafından denetlenmiştir. Her birey, soyadı konusunda serbest seçim yapabilmiştir. Ancak soyadı seçiminde bazı kurallar bulunmaktadır. Soyadı, baba veya anne soyadından türetilmiş olmalı, Türk Dil Kurumu’nun onayından geçmiş olmalı ve aynı soyadını taşıyanların farklı kişiler olduğu belirlenmelidir.
Soyadı Kanunu, Türk toplumunda önemli bir değişim yaratan bir kanundur. Soyadı Kanunu’nun kabul edilmesi ile birlikte Türkiye’deki ailelerin birçoğu, soyadlarını değiştirmek zorunda kalmıştır. Soyadı Kanunu, Türk toplumunda bireysel kimliklerin oluşumuna ve modernleşme sürecine önemli bir katkı sağlamıştır. Günümüzde soyadı seçimi serbesttir ve vatandaşlar istedikleri zaman soyadlarını değiştirebilmektedirler.